Jarell en Meagen's kamer

De geest richtte zich op Meagen. 'Ze is al aardig geschrokken zo te zien.' zei hij grijnzend. 'Nu is het niet meer leuk, maar waarschijnlijk is de boodschap al duidelijk, maar doe toch maar wat ik heb gezegd.' zei Jarell terug. 'Dus doe wat je moet doen.' zei ze. De geest knikte weer en verdween. Jarell stond op en keek naar Meagen. 'Stom kind.' siste ze. Ze ruimde haar kaarsen op en plofte grijnzend neer op haar bed.

bleef bewusteloos in de deuropening liggen, zonder dat Jarell ook maar een poging deed haar te helpen ofzo

((waar moet dat heen met deze wereld...))

na een half uur waked ze up.
'auww.. m'n hoofd..'
Langzaam stond ze op. Ze had nog net genoeg puf om naar haar bed te strompelen, de deken omhoog te trekken en in het bed te kruipen.

Jarell keek naar Meagen. 'Deze geest zul je nog vaak tegenkomen Meagen.' zei ze zacht. 'Hij zal je volgen bij elke stap die je maakt. Hij zal je het leven zuur maken en hij zal je verraden als je wat zegt over het insidentje van het bos.' ze grijnsde.

Meagen kroop diep onder de dekens. 'best vleermuis, laat me nu slapen. F#ck die geest van je. Ik durf toch niks te verraden.'

'Hmm.. dat betwijfel ik. Matthijs, zo heet hij, gaat je in de gaten houden. Op dit moment is hij trouwens al actief bij Fo, als het goed is.'

'mmhh.' mompelde Meagen,'Laat me nou maar gewoon slapen. Ik ben geen nachtdier, zoals jij.'