De Kelder ,,

"Ik kan het echt niet... echt niet.... Ik weet niet eens meer wat mijn echte ik zal zijn" Ze stond op. Pakte haar vioolkoffer en het schrijfblok dat er onderlag. Ze keek hem aan. "Jezelf zijn, zonder te weten wat je echte ik is, gaat niet"

Matthew keek haar vol ongeloof aan, hij had niet verwacht dat ze het niet eens zou proberen. Wat een teleurstelling, ze was een opgever. Opgeven zonder zelfs te beginnen! 'Dan ga je naar die opzoek.' zei hij rustig en keek haar nog steeds een beetje verbaasd aan. 'Dan geef je niet op, zonder te beginnen .. zoek.' zei hij, het woord zoek kwam er wat minder kalm uit dan de andere woorden. Voor de rest zei hij niks, stond zelf op en liep weer terug naar de trappen. Hij zou Lauren maar wat tijd geven om na te denken.

Lauren keek hem aan. "Een zoektocht beginnen op een vakantie waar geen enkele herinnering heeft geen nut, en hierna moet ik het toch weer oppakken. Het heeft geen nut om te zoeken" haar stem klonk onzeker, telleurgesteld en als het nog even door zou gaan, zou ze waarschijnlijk instorten.

Matthew draaide zich om, en keek haar aan. 'Niemand dwingt je.' zei hij en bleef even staan waar hij stond, en besloot maar weer te gaan praten. 'Niemand dwingt je nep te zijn.' zei hij en keek haar nog steeds kalm en rustig aan. Lauren zou op z'n minst moeten proberen, je wist maar nooit.

"Ooh jawel, anders hang ik binnenkort aan een touw" siste ze. Lauren werd hem nu een beetje zat, maar ergens wilde ze hem ook niet kwijt, hij praatte tegen haar nu. Maar ze had ook niet zoveel contact gehad en hij was hier nu, ze wist het niet en friemelde aan haar haren.