Ashley & Felicia's kamer

Felicia keek even op toen het meisje opeens begon over een kamergenoot, maar ging wel verder met haar koffer. 'Well, I bet the devil hasn't got a roommate yet,' zei ze zacht, maar waarschijnlijk toch nog hoorbaar voor het meisje.

'I'm sorry, maar ehm... the devil? Wie moet dat voorstellen? En, moet ik nu bang zijn?' Meagen huiverde bij het idee dat ze met een persoon opgescheept zat die haar midden in de nacht van haar leven ontdeed. Maar ze ging er toch maar op in, want ze had geen behoefte om alleen te slapen.

'Ze heet Jarell.. volgensmij. Of dat was een leugen. And yes, I would be pretty scared.' Felicia dacht het delen van een kamer met Jarell. Dat zou ze dus echt nóóit doen. Wie weet wat zij 's nachts deed. Schapen ontleden of slachten? Of beide? Bah.

'Verder nog vrijwilligers voor een roommate? Ik word al bang als ik eraan denk. Ik kan er best aan wennen, maar ik heb liever een wat zachtaardiger persoon. Ik ben van plan hier de hele vakantie te blijven, en niet na een nacht al dood te zijn.' Ze liep naar fo en keek op haar tekenblok. Wauw. Het was een heel andere stijl dan hoe ze zelf tekende, maar ze vond het wel heel mooi. 'Wat een mooie tekenstijl heb je! en ik vind je kleurkeuze mooi.'

Felicia merkte pas dat het meisje op haar tekeningen af liep toen ze er ook daadwerkelijk voor stond. 'Dankje..' zei ze, waarna ze bedacht dat ze haar naam nog helemaal niet wist. Niet meegekregen daarstraks. 'Hoe heet je eigenlijk?'

'Meagen mcAvenue. Maarehm, Zeg maar Meg.' Meagen zette een stap naar de deur. 'ik denk dat ik maar eens ga kijken naar de rest van het huis en naar mijn kamerdedood. Eh, Kamergenood.' Ze liep de kamer uit en trok de de deur achter zich dicht.

Vlak voor Felicia de kamer inliep zette ze haar hoed weer af en liet ze zich op bed vallen. Ze rilde nog steeds lichtelijk, al was het lijk nu weer weg. Waar was Ashley nu weer? Ze moest en zou het haar vertellen, al mocht het niet. Alsof ze echt geesten kon oproepen.

Fluitend kwam Ashley de kamer in -ze was even douchen ofzo-. 'Hey Fo!' lachte ze. 'Nu al weer moe?' grapte ze omdat Fo op haar bed lag. Zelf liep ze naar haar nachtkastje en haalde zo'n grote tekenblok uit en een bus rode grafitti.

dfgdfgdfg

(( ik speel de geest ))

De geest, die in zijn leven Matthijs heette, was nu in Fo's kamer. Hij wilde haar eigenlijk laten schrikken, maar hij besefte nu Ashely er was, dat het niet het goede moment was. Hij verscheen, maar was alleen zichtbaar voor Fo. Hij fluisterde: 'Je houd je mond.' en grijnsde erbij. Ashley was niet in staat hem te zien of te horen.


(( Fo haal aub je bericht weg anders is alles verpest D: ))

nevermind~

'Ashley!' riep Felicia gelijk toen ze binnen kwam lopen. Snel liep ze erheen, om voor de zekerheid toch maar te fluisteren. Zou er dan een geest zijn dan zou hij haar in ieder geval niet horen. Ze zorgde dat Ashley stil stond, haalde haar haren van haar oren weg en wilde net gaan fluisteren toen ze opeens een geest zag. Van schrik begon ze te gillen. 'Ohmyohmyohmy' Snel ging ze met haar rug tegen Ashley aanstaan. 'Blijf alsjeblieft zo staan, alsjeblieft,' fluisterde ze met rillende stem.

((thanks! ))

De geest herhaalde zijn zin van daarstraks, dat ze niks moest vertellen. 'Anders word het je dood.' zei hij. 'En zij kan mij niet zien of horen, dus ze zal denken dat je gek bent.' Hij lachtte. Hij genoot zelfs.

Jarell wrote:(( alsjeblieeeeeeeeeft XD anders moet ik je gaan martelen en dat vind ik niet tof ))

(( i was done))

Felicia sloot haar ogen en hield Ashley's hand stevig vast. 'Alsjeblieft blijf staan, alsjeblieft..' zei ze, nog zachter dan net en helemaal rillend. 'Ga weg, alsjeblieft..' zei ze toen richting de geest. Hopelijk had Ashley door dat het niet tegen haar was, zo slim was ze toch wel?

'Ik ga niet weg. Ik zal er nu altijd zijn. Ik ben gestuurd door Jarell, en alles wat jij zegt over haar, komt ze te weten. En ik meen het, dan zal ze het er niet zo snel bij neerleggen als vanmiddag.'

Ashley schrok zich half dood toen Fo als een gek naar haar toe liep en plots tegen haar ging staan. 'Eh Fo?' Ze trok vragend haar wenkbrauwen op. Fo klonk en zag er doodsbang uit. 'Wat is er?' Snel ging ze tegenover Fo -dus vóor die geest- staan. Ze voelde Fo's hand om haar sluiten. 'Fo, wat is er?' Ze bleef staan zoals Fo de hele tijd fluisterde.

Felicia voelde haar ogen prikken maar ze mocht niet huilen, zeker niet waar die geest bij was. Ze hield haar ogen wel dicht. 'Ik zeg niks.. ik zeg niks,' zei ze, met een stem die half oversloeg. Daarna schudde ze haar hoofd.

'Laat dat je geraden zijn. En weet.. ook als je me niet ziet, zal ik er zijn. En waarom noem je jezelf eigenlijk Fo? Is Felicia niet veel leuker?'

(( zo'n geest weet alles van je, hij doorgrond je gedachten en alles ))

'Hou ohoop,' smeekte Felicia. Waarom ging hij niet gewoon weg? Waarom hield Jarell haar "vriendjes" niet gewoon bij zich. Waarom kon ze niet normaal doen? Wat kon een geest nu eigenlijk doen? Zij kon hem niet aanraken, dus hij haar toch eigenlijk ook niet?

'Jezus Fo.. Ga even zitten' Ashley nam Fo's handen en wou haar naar een zetel trekken. 'Wil je wat wate-' begon ze maar plots begon Fo te.. ijlen? 'Eh.. tegen wie heb je het? Fo?' Ashley had geen flauw idee wat er mis was.

Felicia liep met Ashley mee maar opende haar ogen niet. Voor geen goud wilde ze die geest zien. Snel schudde ze haar hoofd. 'Nee ik hoef n-niks..' zei ze. Ze negeerde Ashleys vraag, voordat de geest nog enger ging doen.

'Ik kan je wel aanraken.' zei hij. 'Ik kan doen wat ik wil, maar dat doe ik niet. Ik ben alleen een doorgever voor Jarell. Jarell zal het werk opknappen als jij durft te vertellen wat er is gebeurt. En dat wil je niet? Toch?'

Rillerig schudde Felicia haar hoofd, zonder nog iets te zeggen. Misschien zou de geest weggaan als ze niks zei. Het was het proberen in ieder geval waard. De lol zou er zo voor hem ook af gaan.

'Serieus, je doet eng.' Zonder dat ze het besefte, bibberde Ashley ook. 'Zeg me, wat moet ik doen?' Ze stond daar maar te staan en Fo zag eruit of ze ieder moment kon doodvallen.