Ashley & Felicia's kamer

Het ging allemaal zo snel, het ene moment zat Matthew in zijn lichaam en het andere moment zat die stomme levenloze hond genaamd Matthijs in zijn lichaam zonder toestemming (:@). Hij heeft nog nooit zo'n haat gevoeld, hij zag het allemaal gebeuren, van het moment dat hij een mes pakte, tot het moment dat Fo de badkamer in liep. Hij vloog als de weetiknietwat zo snel mogelijk naar de badkamer, en door de deur heen. 'FO?! KUN JE ME HOREN FO?!' zei hij, en keek met grote ogen naar Fo en haar bloedende hand.

Matthijs ging door de badkamer deur heen en pakte een puntige kam, waarmee hij opnieuw in Fo begon te steken, eerst in haar andere arm en daarna in haar benen.

Rillend bleef Felicia tegen de badkamerdeur zitten, maar op het rillen na bewoog ze niet, helemaal niet. Ze knipperde niet, ademde wel maar niet zichtbaar en ze bewoog zelf haar handen niet meer. Ze bleef maar voor zich uit kijken. Dat was Matthew niet geweest, dat was Matthijs. Maar waar was Matthew dan? Zou hij doorhebben wat er speelde? Pas toen Matthijs weer begon te prikken greep ze de kam vast en trok hem uit zijn "handen". Daarna stond ze op om de rest met puntige dingen weg te halen, zo snel als ze kon.

Matthijs pakte de puntige kam snel weer terug en begon haar te prikken, in de richting van haar hart. 'Sterven zul je.' zei hij.

Snel pakte Felicia de kam weer terug, brak hem doormidden en gooide hem de wc in, die ze vervolgens doorspoelde. De rest van de spullen gooide ze snel de badkamer uit. De scherpe spullen moesten en zouden de kamer uit. Het moest gewoon. Eenmaal buiten kwam hij er niet aan.

(wtf dikke evil horror XD DON'T KILL FO! D: fkanfsfnasjnfjs)

Matthew was weer terug in zijn lichaam gezapt, en rende zo snel mogelijk naar de badkamer deur en begon erop te bonken. 'Fo?! Fo ben je daar?' riep hij, ongeduldig en dood ongerust. Wat zou er gebeurd zijn? Wat had Matthijs gedaan? Hij slikte en bonkte weer. Fuckfuckfuck!

Matthijs werd het nu zat. Hij maakte zichzelf onzichtbaar, maar nog steeds kon hij voorwerpen en organismen aanraken. Hij ging richting Fo en drukte haar keel dicht. Het handige was wel, dat Fo hem niet kon aanraken, dus wegduwen was geen optie.

Felicia opende haar mond om iets te zeggen, maar er kwam geen geluid meer uit haar keel. Snel rende ze richting de deur, zodat ze minder hard zou moeten praten. 'Ja ik ben hier,' zei ze toen moeizaam. Net toen ze de deur wilde openen viel Matthijs haar opeens aan, waar ze met haar hoofd tegen de muur knalde. Ze probeerde hem weg te duwen, maar dat lukte natuurlijk niet. Hou op, hou op

(meaaaaaaaaaan! :@)

Steeds strakker had Matthijs haar vast. 'Sterf kind, sterf!' zei hij.

Matthew trilde even. 'FO, DOE DE DEUR OPEN!' zei hij en bonkte weer op de deur, wat gebeurde daar? Shitshitshit, okay denk goed na .. Matthew kwam op een idee om Matthijs naar hem toe te leiden. 'Hey, hond! Ik ga je baas vermoorden!' zei hij en liep naar het nachtkastje en haalde daar weer de zakmes vandaan. Hij keek even rond, en wachtte op Matthijs zijn antwoord.

Felicia probeerde steeds om zich los te maken, maar voelde haar lichaam steeds meer verzwakken, alsof haar hart opeens veel langzamer begon te kloppen en binnenkort zou stoppen. Ze wilde Matthew waarschuwen maar het lukte niet, ze was er teveel voor verzwakt.

Matthijs reageerde meteen en liet Fo los. Hij verdween, en kwam terug op Jarell's kamer. 'Bereid je voor, er komt een boze jongen aan.' Jarell knikte alleen maar en pakte haar mes uit haar laatje, geen zakmes, maar een groot, scherp keukenmes. Ze ging voor de deur staan met het mes in haar hand, wachtend op Matthew. 'Jij gaat nu meteen terug naar waar je mee bezig was.' Matthijs knikte en ging terug naar de badkamer, om vervolgens Fo weer bij de keel te vatten en hem dicht te knijpen.

Met een klap viel Felicia nog tot de grond, waarna ze gelijk weer heftig begon te hoesten. Gelijk daarna haalde ze de deur van het slot af en net toen ze hem geopend had werd haar keel weer dichtgedrukt. Hopelijk kwam Matthew terug en merkte hij de openstaande deur op, ze hoopte het echt heel erg.

Matthew zag Fo op tijd en rende naar haar toe. 'Fo?! Fo, gaat het? Waar is hij?' vroeg hij overgebezorgt en sloeg haar in zijn armen en knuffelende haar stevig. 'Fo, we moeten hier weg!' zei hij en pakte toen haar hand vast en trok haar mee naar de deur.

Op hetzelfde moment kwam Jarell aangelopen, richting de kamer van Fo. Ze liep met een blik die op onweer stond, en een het keukenmes in haar hand. Met grote passen liep ze door, tot ze in de deuropening stond, recht tegenover Matthew en Fo. Ze hield het mes naar voren, richting de twee.

Matthew keek geschrokken op, met nog steeds Fo's hand vast. Hij slikte en keek het duivelskind genaamd Jarell aan. Ze zag er inderdaad nu uit alsof ze uit de dood was opgestaan en door Satan was gestuurd. Hij keek haar fel aan, zonder zich ook maar te veroeren.

Niet nog een.. 'HET RAAM!' Als in een reflex trok Felicia Matthew mee naar het raam, dat ze opende en vervolgens eruit klom, Matthew nog steeds met zich meesleurend. Het was toch niet hoog, ze waren er zo. 'Rennen!' zei ze toen, waarna ze begon te rennen met hem nog steeds vast.

Jarell zuchtte en rende er maar achteraan, gevolgd door Matthijs die een beetje meer 'zweefde'. Jarell rende zo hard ze kon achter hen aan.

Matthew rende als een gek met Felicia mee, weg van vervloekte Jarell en haar hond genaamd Matthijs. Hij dacht niet, maar liet hem alleen maar meesleuren en rende mee. Waarom kwam ze hierheen? Om iedereens vakantie te verzieken? Wat een psychomanic is ze ook!

Felicia keek niet om, maar hoorde dit keer wel dat Jarell achter hen aanrende. Omkijken moest ze niet doen, absoluut niet. Haar kennende zou ze zo tegen een boom aanrennen. 'Enig idee waar we veilig zijn?' vroeg ze toen onder het rennen door. Verderop zag ze het meer, maar daar moesten ze dus al sowieso níet heen rennen. Expres rende ze snel de andere kant op.

Matthew hard mee, natuurlijk kon hij harder maar dan zou hij Felicia zo voorbij rennen en haar achterlaten! Daarna schudde hij z'n hoofd onder het rennen door. 'Die hond kan overal komen!' zei hij en beet op zijn lip. Waar ze ook zouden gaan, ze zouden nooit veilig zijn. Matthijs kon overal komen. Overal.

Jarell begon een beetje in te lopen en kreeg ze weer in het zicht. Ze bleef hen volgen, met Matthijs naast zich.

Felicia bleef rennen en rennen en rennen ook al was ze kapot. Plotseling kreeg ze een idee. 'We moeten een café in, echt, daar zijn veel mensen, daar kan Jarell niks.' Ze bleef rennen tot in de stad en rende daar met Matthew nog bij zich naar binnen toe. Hier konden ze niks doen, dat kon gewoon niet.

- verder in Overig, Cafe -