Het kleine bos

Meagen was van plan rustig het bosje je verkennen, maar toen ze daar Jarell zag staan met een mes gericht op Felicia, rende ze er naartoe, om beschermend voor felicia te gaan staan 'Blijf van haar af, freak!' schreeuwde ze. Alleen, nu stond ze zelf oog in oog met Jarell en haar mes. oe, shit, dat had ze niet goed overdacht.

'Om nog een keer op je vraag terug te komen, ik heb inderdaad nog nooit iemand met mijn eigen handen gedood. Maar iemand de dood injagen is niks nieuws voor me.' zei ze fluisterend met ogen die de dood zelf zou ontwijken. Daarna keek ze naar het kind wat erbij was gekomen. Ze richtte haar mes even op het nieuwe kind. 'Het wordt me te druk hier. Maar ik weet je te vinden Fo. En als één van jullie hierover praat met iemand hier, dan kom ik daar achter. Ik heb mensen, of in ieder geval, mensen die ooit leefden, die jullie in de gaten zullen houden. Hoor ik wat, dan kan je je leven vrezen.'

Felicia bleef achter Meagen staan, ondanks dat ze liever voor zichzelf opkwam. Dit ging toch net iets te ver en die opmerking van eerder ook. En de laatste opmerking ook. 'Dankje,' fluisterde ze zacht tegen Meagen. Waarschijnlijk zou ze het Ashley wel vertellen als ze er zeker van was dat er niemand was. Geesten waren onzin. In ieder geval de communicatie ermee.

Ze wist niet wat haar bezielde, maar opeens was ze aan het huilen. 'En daarmee zit ik op een kamer,' snikte ze,'ik ben best bang voor haar. Ik wil mijn ouders nog niet achterna. Bescherm me, Fo, dan bescherm ik jou.'

Jarell was inmiddels weggelopen en liep verder het bos in. Ze meende het van de geesten, en ze zal het doen ook. Ze zal die kinderen de kast opjagen en laten zien dat ze geen geintjes maakte.

Felicia knikte langzaam. 'I will.' zei ze toen. 'Ga dan ergens anders slapen? Je slaapt toch niet met haar voor je het weet ben je dood.' Met haar rare rituelen. Ze rilde nog steeds.

Meagen knikte. 'Misschien mag ik bij Scarlett, die slaapt ook alleen. en die heeft twee bedden geloof ik. En anders slaap ik wel in de woonkamer of zo.'

(awww, moigimy<3)

Matthew wrote:(awww, moigimy<3)

((Ja hallo! ze roept geesten op in de kamer! te eng ))

-new-

Jarell liep het bos in en liet zich tegen dezelfde boom zakken als ze eerst al deed. Haar mes zat in haar zak, voor het geval er weer een irritant kind kwam met te veel vragen. En dit keer zou het niet bij dreigen blijven, maar bij de dood.

Voorzichtig liep Felicia het bos in, op zoek naar wat rust. Hopelijk volgde Matthijs haar niet wéér. Het begon haar zo langzamerhand serieus te irriteren. Toen ze Jarell zag ging ze expres nog zachter lopen en liet ze zich weer uit haar zicht tegen een boom aan vallen.

Jarell dacht iets te horen en pakte haar mes uit haar zak. Ze liep langzaam op het geluid af en trof Fo aan. 'Zo Fo, terug op de plek des onheil?'

'Ja,' zei Felicia alleen. Als ze een ding geleerd had van het vorige gesprek was het wel dat ze niet teveel moest vragen, en waarschijnlijk zou hetzelfde gelden voor praten. Dan maar niet op ingaan. Ze pakte haar tekenblok en pakte de tekening voor zich waar ze gebleven was en ging eraan verder. Gewoon niet op reageren.

'Ik hoopte al dat je terug zou komen.' zei ze terwijl ze nu het mes voor zich hield, op Fo gericht.

Don't move, don't move.. Ze moest vooral geen onverwachte bewegingen maken, wie weet wat Jarell dan zou doen. Ze glimlachte even kort, al was het niet van harte, en tekende toen weer verder.

Jarell kwam opnieuw dichterbij en hield het mes nu dreigend tegen haar keel aan. 'Nu komt er heus geen kind wat je gaat redden.' zei ze fluisterend in haar oor.

Doodstil bleef Felicia zitten, haar potlood nog vast maar niet meer verdertekenend. Praten durfde ze ook niet met dat mes tegen haar keel aan. Met haar hand probeerde ze de hand van Jarell voorzichtig weg te duwen, zonder haar aan te kijken. Haar aandacht was volledig op het mes in Jarells handen gericht.

Jarell drukte het nog dichter tegen Fo's keel aan. 'Ontsnappen is er niet meer bij. Leven ook niet.' zei ze beangstigend in haar oor.

Dit keer zette Felicia haar beide handen af tegen Jarells hand. 'Kappen nu,' zei ze toen. 'Je gaat jezelf alleen maar in de problemen brengen hoor.'

Jarell hield het mes nu naar achter en zette haar hand strak tegen de keel van Felicia, zodat ze zou stikken.

Langzaam stond Felicia op, ondertussen de hand van Jarell proberend weg te duwen. Praten kon ze niet nu, maar dat was niet eens het ergste. De lucht die ze normaal binnenkreeg kwam nu ook niet meer binnen en het leek soms zelfs alsof alles draaide. Toch gaf ze niet op en bleef ze Jarells hand wegduwen met beide handen.

Jarell werd gek van het geduw en getrek aan haar handen en maakte met haar mes een snee in de handen van Fo. 'Tegenstribbelen heeft geen zin, Felicia.'

Meteen nadat Jarell haar mes op Felicia's handen had gezet begon het te bloeden als een automatisme trok ze haar hand terug. Haar ogen begon te tranen door het tekort aan zuurstof dat ze kreeg en ze had geen flauw idee hoe ze Jarell weg moest krijgen. Gokken dus maar. Met haar rechterbeen schopte ze recht in haar middel, afwachtend op haar reactie.

Jarell kromp even ineen door de onverwachte schop, maar reageerde door het mes weer in haar keel te drukken. Niet zo hard dat het haar zou doden, maar bloeden zal het zeker.

Felicia begon gelijk te hoesten toen Jarell haar losliet en toen Jarell opeens het mes op haar keel zette duwde Felicia haar hand weer weg en met haar andere hand ging ze langs haar keel. Bloed. 2 seconden hield ze Jarells hand weg en daarna begon ze zo hard weg te rennen als ze kon. Jarell had het serieus gemeend en ze moest hoe dan ook weg hier.